De met multiple sclerose gepaard gaande symptomen zijn divers en kunnen ook de manifestatie zijn van andere aandoeningen. Daarom zijn verschillende studies nodig om de diagnose te bevestigen.
Deze onderzoeken maken het mogelijk om MS concreet te diagnosticeren:
Tijdens een diepgaand gesprek schetst de neuroloog een beeld van uw medische voorgeschiedenis, huidige en vroegere medicamenteuze behandelingen, allergieën en familiale antecedenten.
De arts test de gevoeligheid van uw huid en de reactie op warmte, kou en trillingen. Hij analyseert de reflexen evenals de mobiliteit van de spieren van uw armen, benen en gezicht. Hij controleert ook uw evenwichtsgevoel en de coördinatie van uw armen en benen. Stoornissen kunnen wijzen op de aanwezigheid van MS.
Alhoewel er geen bloedtest bestaat die MS kan detecteren, kunnen andere aandoeningen met behulp van een bloedtest worden uitgesloten.
Met magnetische resonantie beeldvorming (MRI) kan de arts opnames maken van de hersenen en het ruggenmerg. Dankzij deze afbeeldingen kunnen bij 85% van de patiënten de voor MS kenmerkende inflammatoire laesies in een vroeg stadium worden gedetecteerd. Een MRI kan daarom bijdragen aan de diagnose van MS en helpen bij het opvolgen van de evolutie van de aandoening.
Aangezien de myelinescheden bij MS vernietigd worden, wordt de overdracht van externe prikkels vertraagd. De arts kan, met behulp van zogenaamde geëvoceerde potentialen (EP), de geleidbaarheid en functionele capaciteit van de zenuwbanen bepalen om een vermoeden van multiple sclerose te bevestigen of te weerleggen.
De zenuwcellen van het CZS drijven in hersenvocht dat de hersenen en het ruggenmerg tegen uitwendig trauma beschermt. Bij ongeveer twee derde van de mensen met MS vindt men in het hersenvocht een aanzienlijke hoeveelheid van bepaalde eiwitten, de zogenaamde oligoklonale banden, die de diagnose van multiple sclerose bevestigen.
Ondanks intensieve studies weet men nog steeds niet welke factoren een rol spelen bij multiple sclerose, een aandoening die nog altijd ongeneeslijk is. Maar er zijn verschillende geneesmiddelen en methoden die enerzijds acute symptomen op korte termijn verlichten en anderzijds een positieve invloed hebben op de evolutie van MS op lange termijn. De behandeling is gebaseerd op drie pijlers:
Hulp in geval van een acute opflakkering
Het onderdrukken van het immuunsysteem
De behandeling van de symptomen
Het doel van de behandeling is tweeledig: om zo lang mogelijk uw autonomie en kwaliteit van leven te behouden. Om dit doel te bereiken, kiest de arts voor een gepersonaliseerde behandeling die aansluit op uw levensomstandigheden en gezondheidstoestand. Hiervoor houdt hij rekening met het stadium, de evolutie en de symptomen van de aandoening. Hij houdt ook rekening met de leeftijd, het geslacht, de mogelijke aanwezigheid van andere aandoeningen.
In geval van een acute opflakkering zal uw arts waarschijnlijk een behandeling met cortisone voorstellen. Cortisone is een endogeen hormoon dat door de bijnieren wordt gesynthetiseerd en sterke anti-inflammatoire eigenschappen heeft. Cortisone, dat in de vorm van een geneesmiddel wordt toegediend, kan een ontstekingsreactie remmen en dus de karakteristieke symptomen snel doen afnemen. De patiënten krijgen meestal een hoge dosis cortisone in de vorm van een intraveneuze infusie gedurende drie tot vijf opeenvolgende dagen. In sommige omstandigheden kan de behandeling ook in de vorm van tabletten worden gegeven.
De patiënten verdragen het gebruik van cortisone over een zo korte periode meestal goed. Desondanks kunnen sommige bijwerkingen optreden, zoals slaapproblemen, stemmingswisselingen, hoge bloeddruk of maagproblemen. In het laatste geval krijgen patiënten meestal een geneesmiddel dat de maag beschermt.
Cortisone is daarentegen niet geschikt voor langdurige behandeling omdat dit kan leiden tot ernstige gevolgen op lange termijn, zoals diabetes, osteoporose, vernietiging van botweefsel, genezingsstoornissen, spieraandoeningen of aandoeningen van het zenuwstelsel. Cortisone werkt verder alleen op acute symptomen, en niet op de algemene evolutie van MS.
Indien de behandeling met cortisone geen effect heeft op een zeer sterke opflakkering, kan plasma-uitwisseling (plasmaferese) worden gebruikt. Deze procedure, die vergelijkbaar is met een dialyse, bestaat uit het afnemen van bloed, waaruit de schadelijke elementen die zich kunnen richten op myeline met speciale filters worden verwijderd, en dat vervolgens terug in het lichaam van de patiënt wordt geïnjecteerd. De behandeling duurt twee tot vier uur en wordt meestal vijf keer in tien dagen tijd vernieuwd.
De meeste patiënten verdragen de plasma-uitwisseling goed. Afgezien van een hematoom op de plaats van prikken, kunnen in zeer zeldzame gevallen bloedsomloopreacties, zenuwbeschadiging, flebitis of reacties op het anticoagulans worden waargenomen. De plasma-uitwisseling is net als de behandeling met corticosteroïden niet geschikt voor langdurige behandeling van multiple sclerose.
De langdurige behandeling van MS probeert de ernst en frequentie van opflakkeringen zoveel mogelijk te verminderen en de evolutie van de aandoening in zijn geheel te beperken. Het doel is om het optreden van onomkeerbare gevolgen en tekortkomingen van de aandoening zoveel mogelijk uit te stellen. Het is essentieel om de behandeling zo snel mogelijk te starten voordat de aandoening onherstelbare schade aan de hersenen en het ruggenmerg veroorzaakt. Met behulp van MRI-studies kan de progressie van MS worden aangetoond. Om de progressie van MS af te remmen, schrijft de arts geneesmiddelen voor die het immuunsysteem wijzigen (immunomodulatoren) of dempen (immunosuppressief). Deze producten worden toegediend in de vorm van injecties, tabletten, capsules of infusies.
De behandeling die u voorgeschreven wordt, is afhankelijk van het type MS en de evolutie van de aandoening. Maar, gezien eenzelfde geneesmiddel afhankelijk van de persoon anders kan werken, zal uw neuroloog samen met u een gepersonaliseerde behandelingsstrategie ontwikkelen. Hij is ook degene die u verder op geregelde tijdstippen opvolgt. Deze controles omvatten best MRI-scans, omdat ze de aanwezigheid van een met de MS gepaard gaande inflammatoire opflakkering kunnen detecteren, zelfs wanneer u geen symptomen heeft.
Geen enkele andere aandoening van het CZS heeft zoveel symptomen als MS. De diversiteit van behandelingen en mogelijke maatregelen voor MS zijn evenredig aan de diversiteit van de symptomen.
Bij de lichamelijke stoornissen zijn deze methoden bedoeld om de motorische vaardigheden van de patiënten en hun autonomie in het dagelijks leven zo lang mogelijk te behouden.
Fysiotherapie
Ergotherapie, sporttherapie
Logopedie of spraaktherapie
Doelgericht gebruik van technische hulpmiddelen
Maar het is eveneens mogelijk om geneesmiddelen in te nemen, zoals middelen tegen spasticiteit of tremor.
MS kan ook de psychische toestand van de getroffenen veranderen. Veel patiënten kunnen last hebben van cognitieve stoornissen, permanente uitputting en ernstige vermoeidheid. Ook komen depressies vaker voor bij MS-patiënten. In geval van cognitieve stoornissen helpen gepersonaliseerde trainingsprogramma’s om de aandacht en concentratie te behouden of zelfs te verbeteren.
Een andere pijler van de therapeutische zorg van MS is revalidatie. Dit is een bijzonder intensieve vorm van follow-up en kan zowel direct na een opflakkering als in de loop van de aandoening effecten hebben, bijvoorbeeld wanneer de symptomen niet afnemen of wanneer de MS steeds erger wordt. Revalidatie omvat tevens de hierboven genoemde maatregelen. De revalidatie kan binnen of buiten het ziekenhuis gebeuren, afhankelijk van de ernst van de symptomen.
Altijd moet de aanpakspecifiek op de patiënt afgestemd worden.
Klinische studies zijn medisch-wetenschappelijke studies met mensen. Nieuwe geneesmiddelen worden eerst bestudeerd in een laboratorium. Als het erop lijkt dat ze zouden kunnen werken, worden ze daarna voorzichtig uitgeprobeerd bij mensen door middel van klinische studies.
Het doel van een klinische studie is om nieuwe geneesmiddelen te testen om te kijken of mensen zich er beter door voelen en of de geneesmiddelen een ziekte verbeteren of verergering stoppen.
Meer informatie:
R.E. : Pharm E. De Bruyne - M-BE-00001317 - Created on 12/04/2022
De informatie op deze site is bedoeld voor een breed publiek en kan productdetails of andere informatie bevatten die niet van toepassing of geldig is in uw land. Wij maken u erop attent dat wij geen enkele verantwoordelijkheid nemen voor het benaderen van deze informatie, die mogelijk niet in overeenstemming is met geldende juridische procedures, wet- en regelgeving, registraties of gebruiken in uw land.